Sjelljet popitike t politikanve shqiptar, qofshin kta t majt apo t djatht, t ln t kuptosh se demokracia tek ne konsiderohet gabimisht si nj regjim politik, i cili nuk ka nevoj pr pjesmarrjen e drejtprdrejt t qytetarve n administrimin e punve dhe t interesave t bashksis. Ajo paraqitet e fituar vetm ather, kur individt e thjesht i largohen punve t shtetit, shohin vetm punt e tyre t vogla, t prditshme, duke i ln t zgjedhurit e tyre t veprojn si t duan pa iu ngatrruar npr kmb masat e qytetarve t shtetit.
Deklarata dhe kundrprgjigje vijn do dit midis liderve t mdhenj, ndrkoh q t trett akuzojn ata pr marrveshje midis tyre. Skenaret, t tilla duken. N momentin kur nj organizat nga shoqria civile vihet n mbrojtjen e t drejtave t nj grupi t caktuar, aty nuk sheh asnjrn nga palt q t afrohet pr zgjidhje, qoft kjo nga mazhoranca apo nga opozita. Thjesht deklarata q mbeten lnd e par pr edicionet e lajmeve dhe asgj tjetr. Rastet e fundit e vrtetuan mjaft qart mbshtetjen e politiks ndaj elektoratit. Greva, protesta e vujtja t tmerrshme t njerzve t thjesht, q nuk gjetn aspak mnshtetjen e shtetit. Pr m keq se mazhoranca e cila injoroi kto forma demokratike protestash, opozita mbeti thjesht n deklarata publike mediatike duke mos denjuar t vizitoj grevistt.
Ktu, dika duket qart. Identiteti ideologjik i forcave politike n vend, bhet m i dukshm kur ata ndodhen n opozit. Pas ksaj, kur ata bhen mazhoranc, gjithka ndryshon, pasi prballen me realitetin e politiks shqiptare. Ata, pikpamjet e tyre i bjn t qarta, si t majt apo si t djatht, ather kur din dhe nuk munden, pra kur jan n opozit.
Baballart e politiks shqiptare, ose m sakt shumica e tyre, jan po ata q pasuan regjimin monist. T njjtt politikan, me t njjtat tipare morale, edhe pse gjat mandateve t tyre gjithmon kan zhgnjyer, duke mos mbajtur asnjher premtimet e duke u
pjes e aferave t ndryshme, kan patur mundsin disa her t fitojn besimin dhe mosbesimin e elektoratit. Laj, thaj, po ata mbeten thot populli. Kjo situat, on n zhdukjen e dallimeve parimore n programin e partive t majta e t djathta. Asnjra prej tyre nuk sjell t ren q elektorati krkon, ose m sakt, prdorin ekspert fushatash elektorale pr t hartuar sa m bukur premtime t cilat gjithmon mbeten t tilla. Programet e tyre shfaqin t njjtat parime, por q ligjrohen nga persona t ndryshm.
Protestat, q jan e drejta m demokratike pr mbar popujt, pr politikant tan nuk kan m asnj vler. Duke neglizhuar do mnyr demokratike protestash, qofshin kto greva, greva urie, manifestime, mitingje e peticione t ndryshme, t bjn t mendosh se sips tyre koha e lvizjeve shoqrore t organizuara ka marr fund dhe nuk mund t jet pjes e shoqris ton, gj kjo q t on n politikat komuniste t para viteve 90. Faktori popull apo elektorat, ka vler vetm para zgjedhjeve. Ai nuk ndikon aspak n vendimet q politika merr. Ajo starton menjher pas zgjedhjeve, dhe rikthehet tek zgjedhsi pas katr vitesh n prag t nj tjetr mandati.
Ajo q nevojitet tek ne, sht patjetr rrotacioni i ksaj klase politike, q duket po ashtu tepr i vshtir. Organizimet rinore n forcat m t mdha politike, mbeten srish nn ndikimin total t lidershipit. Kjo i mbyll portn fryms s re n kta forca, e cila mbase do t ndikonte sadopak n prmirsimin e sjelljes s politiks shqiptare. Kjo e fundit ndien patjetr nevojn pr nj rinovim brenda saj, pasi fare qart vihet re aplikimi i fryms s vjetr moniste, qoft kjo tek t majtt apo edhe tek t djathtt. N Shqipri, fare leht mund t jesh pjes e nj forumi rinor, aktivist apo mbshtets i nj force politike, por kurr nuk mund t japsh mendimin tnd, e aq m pak t pretendosh pr t qen lider i saj, pasi rrugt jan totalisht t mbyllura. Pra, barazia politike q realizon shteti i s drejts, n Shqipri ka marr nj natyre tepr konfuze duke u shprfillur n do aspekt.
